11 Μαΐου 2012

Πωλητήριο (;) από την ΚΣΟΣ σε «φιλέτο» στο Κολωνάκι

«Σανίδα σωτηρίας» επιχειρεί να βρει η ΚΣΟΣ από την πώληση μέρους του ακινήτου της στο Κολωνάκι, για να εξοφλήσει τα χρέη που διατηρεί στις τράπεζες. Σύμφωνα μάλιστα με στελέχη της συνεταιριστικής οργάνωσης στην ουσία η Κοινοπραξία αναγκάζεται από τις τράπεζες να προχωρήσει στην εκποίηση, αυτή την τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο, που τα ακίνητα πωλούνται σε κατά πολύ χαμηλότερη τιμή από ότι πριν 2-3 χρόνια, έστω κι αν βρίσκονται σε μία από τις κοσμοπολίτικες συνοικίες της Αθήνας.

Ήταν τα παλιά γραφεία της άλλοτε ισχυρής κοινοπραξίας, τα οποία σήμερα εκμισθώνονται.
Πιο συγκεκριμένα, η ΚΣΟΣ φαίνεται να διατηρεί δάνεια συνολικού ύψους περίπου 10 εκατ. ευρώ στην ΑΤΕ και την Πειραιώς, έχει ληξιπρόθεσμη δόση, ενώ σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ υπολογίζονται τα ποσά που οφείλει η άλλοτε κραταιά κοινοπραξία των συνεταιριστικών οργανώσεων σε εργαζόμενους και ασφαλιστικές εισφορές.
Ευτυχώς η τεράστια ακίνητη περιουσία της συνεταιριστικής οργάνωσης, στην Κρήτη, την Αθήνα και την Πελοπόννησο, απομακρύνει το ενδεχόμενο η ιστορική ΚΣΟΣ να βάλει λουκέτο. Αλλαγές θα γίνουν και στη δομή της Κοινοπραξίας εάν και εφόσον τελικά εφαρμοστεί ο περίφημος νόμος Σκανδαλίδη για τις συνεταιριστικές οργανώσεις. Προς το παρόν, για ευνόητους λόγους, η εφαρμογή του νόμου έχει «παγώσει».

Το κοινό μυστικό….

Στο μεταξύ, όπως αποδείχθηκε από τους τελευταίους εσωτερικούς ελέγχους στην ΚΣΟΣ το…. κοινό μυστικό, ότι δηλαδή η Κοινοπραξία πουλούσε τα επιτραπέζια σταφύλια σε χαμηλότερες τιμές από το κόστος τους (αγορά, συσκευασία) είναι αληθινό.
Αρκετοί αμπελουργοί έχουν κατά καιρούς καταγγείλει ότι η ΚΣΟΣ αγοράζει ακριβά τα σταφύλια από πρόσωπα του περιβάλλοντος της εκάστοτε διοίκησης και στη συνέχεια τα «σκοτώνει» στην αγορά. Από την πλευρά τους οι διοικήσεις της ΚΣΟΣ έχουν απαντήσει ότι πράγματι σε κάποιες περιπτώσεις το κόστος των σταφυλιών είναι υψηλότερο από τα έσοδα από τις πωλήσεις τους, επειδή η συγκεκριμένη αγορά είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και δύσκολη. Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα η συγκεκριμένη δραστηριότητα έχει δημιουργήσει παθητικό στην κοινοπραξία, η διοίκηση της οποίας θα το σκεφτεί πολύ καλά αν τη συνεχίσει.
Να σημειωθεί ότι τα έσοδα της ΚΣΟΣ προέρχονται κυρίως από ενοίκια ακινήτων (όταν αυτά καταβάλλονται…) και όχι από το εμπόριο της σταφίδας, προϊόν το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει «εξαφανιστεί» από την αγορά.
 Από agronews.gr (10.5.2012)

Που να ψάξετε και τα πωλητήρια ακινήτων της ΣΚΟΣ τα τελευταία χρόνια ......

Τα Φενεάτικα χωριά και οι νέοι.....


ΠΟΛΙΤ/ΚΟ ΒΗΜΑ ΦΕΝΕΟΥ ΝΟ 38 Σχόλιο Αγριάδας: Το πρόβλημα εδώ και χρόνια είναι υπαρκτό μεν, αλλά όταν έρχονταν οι αξιότιμοι πολιτικοί μας στα χωριά σας (το ίδιο & στα δικά μας) το κυρίαρχο αίτημα των γονέων-ψηφοφόρων ήταν να "διορίσετε" το/τα παιδιά μου και εάν είναι δυνατόν στην Αθήνα. Ουδείς απαιτούσε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στην ύπαιθρο. Για να μην μιλήσουμε και για τα μειονεκτήματα της κλειστής κοινωνίας των χωριών μας. Έχουμε την βούληση να δούμε αυτά τα ζητήματα; Ή για όλα φταίνε οι λαθρομετανάστες...;

10 Μαΐου 2012

Αγρότες στο χωράφι, ή μόνο... στα χαρτιά


Πολύ διαφωτιστικά είναι τα επίσημα στοιχεία του υπ. Οικονομικών για την κατάσταση στη γεωργία απ όπου προκύπτει ότι το εισόδημα των αγροτών είναι περιορισμένο ενώ η μερίδα του λέοντος από την αξία του αγροτικού προϊόντος καταλήγει σε «αγρότες» που δηλώνουν άλλα επαγγέλματα. Το θέμα είναι επίκαιρο καθώς αυτή την περίοδο, λόγω κρίσης,  σημειώνεται κύμα επιστροφής στην επαρχία και στη γεωργία και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να ξέρουν τι θα αντιμετωπίσουν.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, όσοι δηλώνουν κύριο επάγγελμα αγρότες στην Ελλάδα δεν υπερβαίνουν συνολικά τις 300.000. Αν συνυπολογιστεί ότι η αξία της γεωργικής παραγωγής (φυτικής και ζωικής) ανέρχεται σε 9,7 δις ευρώ, θα έλεγε κανείς ότι αυτοί οι επαγγελματίες είναι προνομιούχοι καθώς στον καθένα αντιστοιχεί ένα σεβαστό και μεγάλο ετήσιο εισόδημα.
Οι αγρότες των χωραφιών όλοι γνωρίζουμε ότι έχουν μάλλον φτωχό εισόδημα που σε λίγες περιπτώσεις υπερβαίνει τα 15.000 ευρώ και αθροιστικά δεν υπερβαίνει τα 2 δις ευρώ. Υπάρχουν όμως και οι αγρότες στα χαρτιά, δηλαδή εκείνοι που δηλώνουν (και ασκούν) άλλο επάγγελμα, διαθέτουν όμως αγροτική περιουσία την οποία εκμεταλλεύονται, ίσως εργάζονται περιστασιακά  στον τομέα, εισπράττουν επιδοτήσεις και έσοδα από την πώληση των αγροτικών προϊόντων.

Είναι οι ετεροαπασχολούμενοι που εισπράττουν τα υπόλοιπα 7,7 δις ευρώ καθώς δηλώνουν εισόδημα και από τη γεωργία. Ανέρχονται περίπου σε 2,5 εκατ. και, όπως συνηθίζουν να λένε οι γνωρίζοντες, αυτοί είναι «οι καλύτεροι του χωριού». Σε αυτούς συγκαταλέγονται δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, δικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, βιοτέχνες, ιδιοκτήτες καταστημάτων κλπ.

Σε κάθε περίπτωση είναι κατά κανόνα σε καλύτερη κατάσταση από τους «καθαρούς» αγρότες και έχουν εναλλακτικές εισοδηματικές πηγές. Η επιστροφή στο χωράφι για τους κατοίκους των πόλεων φαίνεται ότι τελικά δεν θα είναι απλός περίπατος…

από την ιστοσελίδα http://www.sofokleousin.gr (9/4/2012)

8 Μαΐου 2012

Τον σεβασμό τον κερδίζεις, δεν τον απαιτείς.

Διαβάστε τι έλεγε ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκης και μετά σκεφτείτε την ξεφτίλα μας. Σαν Κορίνθιοι και σαν Έλληνες.

Μάνος Χατζιδάκις: "Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι"

O Mάνος Χατζιδάκις αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι ήταν μπροστά για την εποχή του και είχε μάτια και αυτιά ανοιχτά φιλτράροντας το κάθε τι που συνέβαινε και έχοντας ταχύτατα αντανακλαστικά το κατέγραφε και το παρατηρούσε. Έμπαινε σε βάθος στα φαινόμενα της εποχής και γι' αυτό κατάφερε να είναι διαχρονικός. Παρακάτω παραθέτουμε αυτούσιο ένα κείμενό του για το νεοναζισμό και τον εθνικισμό που έγραψε τον Φεβρουάριο του 1993, λίγους μήνες πριν τον θάνατό του. Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί στο πρόγραμμα αντιναζιστικής συναυλίας που είχε δώσει η Ορχήστρα των Χρωμάτων με έργα Βάιλ, Λίστ και Μπάρτον. Το ίδιο κείμενο παράλληλα είχε δημοσιευτεί και στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία
"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του
 
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.

από τον Μ. Γελασάκη και το musicpaper.gr. Οι υπογραμμίσεις δικές μας.....