Η κυριώτερη μη οικονομική αιτία, είναι η χρησιμοποίηση της φυτικής ορμόνης γιββερελλίνης (κοινώς ορμόνες) για την αύξηση του μεγέθους της ρώγας της σουλτανίνας. Σύμφωνα με το ελληνικό προξενείο του Μονάχου, οι άμεσοι ανταγωνιστές μας στην Γερμανική αγορά (κυρίως Ιταλοί & Ισπανοί), εκμεταλλευόμενοι την στροφή των γερμανών καταναλωτών προς φρούτα και λαχανικά δίχως ορμόνες αλλά και σε βιολογικά προιόντα, επιδόθηκαν σε πολυδάπανες καμπάνιες. Στόχος της επιθετικής διαφημιστικής τους τακτικής, η ανάδειξη της ποιοτικής ανωτερότητας των σταφυλιών τους, υπογραμίζοντας παράλληλα την απουσία φυτικών ορμονών, αφού διαθέτουν στην αγορά νέες και παλιές άσπερμες και ένσπερμες ποικιλίες σταφυλιών, που δεν χρειάζονται "ορμόνη" για να αυξήσουν το μέγεθος τους.
Δευτερεύουσα αιτία που τα ελληνικά σταφύλια και ειδικώτερα η σουλτανίνα, "χάνει" τις καλές αγορές (σύμφωνα με το ελληνικό προξενείο στο Μόναχο), είναι η μικρή εμπορική περίοδος που διατίθεται λόγω του ίδιου βαθμού πρωιμότητας που εμφανίζει η σουλτανίνα. Εν αντιθέσει με τις πολλές ποικιλίες που διαθέτουν οι υπόλοιποι ανταγωνιστές μας, σε γεύσεις και χρώματα. Αυτό σε απλά ελληνικά της πιάτσας μεταφράζεται ως εξής:
Το να διατίθεται σε μικρό χρονικό διάστημα (2 μήνες) τόσο μεγάλη ποσότητα σταφυλιών (στην πλειοψηφία σουλτανίνα), είναι η ΧΑΡΑ του ΕΜΠΟΡΟΥ !!! Τώρα μάλλον θα κλάψουν και αυτοί.......
Εδώ τελειώνει η είδηση, με την επισήμανση ότι το έγγραφο του ελληνικού προξενείου του Μονάχου, έχει σταλθεί στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, από τις ... 2 Σεπτεμβρίου 2009 !!
Ακούσατε τίποτα εδώ στην Κορινθία; Στην Νομαρχία; Στις Αγροτικές Ενώσεις; Στο Επιμελητήριο; Στην επιστημονική γεωπονική κοινότητα; ΧΑΑΑΜΠΑΑΑΑΡΙΙΙΙΙ.............
Οι ελληνικές εξαγωγές σταφυλιών στη Γερμανία 2-9-2009 Αντί λοιπόν στις συναντήσεις με τους εκάστοτε Υπουργούς Γεωργίας, πρωταρχικό αίτημα να είναι η αναδιάρθρωση των ποικιλιών επιτραπέζιων σταφυλιών, ώστε
- να προσαρμοστούμε στις ανάγκες των αγορών του εξωτερικού, διαθέτοντας φρέσκο σταφύλι τουλάχιστον για 5 μήνες
- να μειώσουμε τα κόστη (λιγότερες παρεμβάσεις φυτοπροστασίας, τέρμα στα πανιά) και
- να ξοδεύουμε λιγότερο νερό άρδευσης (άρα δεν χρειαζόμαστε έργα "μαμούθ" τύπου Ασωπού),
Καλά Σαράντα συνάδελφοι.
2 σχόλια:
Αγριάδα, πόσο μακριά είμαστε από το σημείο που οι αγρότες με αξιοπρέπεια και στοιχειώδη λογική όπως εσύ και κάποιοι άλλοι λίγοι, θα ορίζουν και θα σχεδιάζουν το μέλλον των προϊόντων μας;
Άν φτάσουμε τελείως, μα τελείως πάτο, υπάρχει ελπίδα;
Αυτό το γαμημένο το αυτονόητο, τόσο μακριά είναι; Κι αν είναι, τι στο διάολο περιμένουμε και δεν .... (βάλε ότι θες εδώ)
Το κακό, καλέ μου φίλε, δεν είναι ότι βρισκόμαστε στον πάτο. Το κακό είναι ότι είμαστε "δεμένοι" ή καλύτερα μας "προσθέτουν", οι γνωστοί ανύπαρκτοι, βαρίδια ώστε να είναι αδύνατη οποιαδήποτε ανάδυση.
Αλλά δυστυχώς και από τους περισσότερους αγρότες λείπουν τα ..... καρύδια.
Δημοσίευση σχολίου