30 Αυγούστου 2010

Τελειώνει η ονομασία της Κορινθιακής σταφίδας; Πλέον θα μιλάμε για "σταφίδα Ηλείας";

Την ώρα που οι περισσότεροι στην "εύρωστη" Κορινθία,  ασχολούνται με τα τραγελαφικά, είτε  των επερχόμενων Δημοτικών εκλογών, είτε του φετινού τρυγητού, κάποιοι άλλοι και συγκεκριμένα στην Ηλεία, ασχολούνται με σοβαρότερα ζητήματα.....
Του πως δηλαδή θα ενισχύσουν την υπεραξία ενός παραγόμενου προιόντος τους, της μαύρης Κορινθιακής Σταφίδας .
Έτσι λοιπόν προχωρούν τις διαδικασίες, για την αναγνώριση της μαύρης σταφίδας τους, ως "σταφίδα Ηλείας" και όχι σαν "Κορινθιακή Σταφίδα" ή Μαύρη Κορινθιακή" που αιώνες τώρα αναγνωρίζεται στην εγχώρια και κυρίως στην παγκόσμια αγορά.
  • ΕΥΓΕ στους κορίνθιους αγροτοσυνεταιριστές της ΣΚΟΣ. 
  • ΕΥΓΕ και στην Νομαρχία με τις υπηρεσίες της. 
  • ΕΥΓΕ σε όλους τους Κορίνθιους πολιτικούς που έγκαιρα μας ενέπνευσαν να κατοχυρώσουμε το όνομα της "Μαύρης Κορινθιακής"
  • ΕΥΓΕ και σε όλους τους κορίνθιους παραγωγούς της "Μαύρης" για την διαχρονική ανοχή και απάθεια που επιδεικνύουν !!!!!
Την είδηση "αλιεύσαμε" από το Agronews.gr. Διαβάστε όλο το άρθρο :














Προς τελική απόφαση για τη «Σταφίδα Ηλείας»    


  Στην τελική ευθεία για την καταχώρισή της ως Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ) μπαίνει η «Σταφίδα Ηλείας», με τη δημοσίευση σχετικής αίτησης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η «Σταφίδα Ηλείας» παράγεται σε οριοθετημένη γεωγραφικά περιοχή που ταυτίζεται με το νομό Ηλείας. η ποικιλία της είναι  Κορινθιακής Σταφίδας, προέρχεται από ρώγες μαύρων σταφυλιών του είδους Vitis Vinifera, οι οποίες έχουν υποστεί φυσική αποξήρανση στον ήλιο ή στη σκιά.


Τα χαρακτηριστικά της σταφίδας Ηλείας που την κάνουν να ξεχωρίζει από τις άλλες σταφίδες περιγράφονται παρακάτω: 
- Η λίγο πιο στρογγυλή, ομοιόμορφη ρώγα της και το ιδιαίτερα μαύρο χρώμα της. 
- Η υψηλότερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα και τρυγικό οξύ. Συγκεκριμένα η ελάχιστη περιεκτικότητα σε σάκχαρα είναι 70 %, ενώ η ελάχιστη περιεκτικότητα σε τρυγικό οξύ είναι 1,69 %. Τα ποσοστά σακχάρων και τρυγικού οξέος μπορεί να είναι και μεγαλύτερα ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν.
Η περιεκτικότητα της ξηράς μαύρης σταφίδας Ηλείας σε υγρασία κυμαίνεται από 13-18 %, ενώ στα 100 γραμμάρια80 γραμμάρια υδατάνθρακες.
προϊόντος περιέχονται από 70-
Προϊόν μοναδικής ποιότητας
Με αρωγό το γόνιμο υπέδαφος και τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες, οι παραγωγοί στην Ηλεία παράγουν ένα προϊόν μοναδικής ποιότητας. 
Σύμφωνα με εδαφολογικές αναλύσεις στις περιοχές του Νομού Ηλείας προκύπτει πως τόσο το έδαφος όσο και το υπέδαφος της περιοχής, είναι πλούσια σε χούμο το οποίο ευνοεί την ανάπτυξη και παραγωγή της σταφίδας Ηλείας. Επίσης είναι ιδιαίτερα πλούσια σε κάλιο ο ρόλος του οποίου είναι καθοριστικός για την καλλιέργεια της σταφίδας αφού από τα κύρια θρεπτικά συστατικά το κάλιο χρησιμοποιείται από το αμπέλι σε ποσότητες μεγαλύτερες ακόμα και από το άζωτο. Το γεγονός αυτό ευνοεί την γλυκιά γεύση της Σταφίδας Ηλείας (είναι γνωστό ότι η σχετική έλλειψη καλίου επηρεάζει την ποιότητα της παραγωγής αφού παράγονται άγλυκα και πράσινα σταφύλια). 
Επίσης στην οριοθετημένη περιοχή του νομού Ηλείας επικρατούν καιρικές συνθήκες που ευνοούν την ωρίμανση και κατ’ επέκταση την συγκομιδή της σταφίδας Ηλείας η οποία πραγματοποιείται ενωρίτερα (Αύγουστο) σε σχέση με άλλες σταφιδοπαραγωγικές περιοχές. Συγκεκριμένα, οι χαμηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού (μέσος όρος 24 βαθμοί κελσίου) και η χαμηλή σχετική υγρασία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (κατά μέσο όρο 73 %) επιταχύνουν την ωρίμανση των καρπών. Επιπλέον οι ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες του Νομού Ηλείας (χαμηλή σχετική υγρασία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες) αποτρέπουν την ανάπτυξη σημαντικών ασθενειών της σταφίδας όπως ο περονόσπορος. 
Τέλος, πολύ σημαντικό ρόλο στην ποιότητα που έχει αποκτήσει το προϊόν είναι οι ιδιαίτερες καλλιεργητικές και μετασυλλεκτικές τεχνικές που εφαρμόζουν οι σταφιδοπαραγωγοί του νομού Ηλείας και οι οποίες βασίζονται σε γνώση και εμπειρία πολλών ετών. Συγκεκριμένα, τόσο η ξήρανση με απευθείας έκθεση του καρπού στον ήλιο, όσο και η ξήρανση υπό σκιά, αποτελούν φυσικές μεθόδους αποξήρανσης καθώς κανένα τεχνικό και μηχανικό μέσο δεν επεμβαίνει προκειμένου να ξεκινήσει ή να επιταχυνθεί η διαδικασία ξήρανσης. Και στις δύο περιπτώσεις το άδειασμα των σταφυλιών γίνεται με προσοχή για να μην σπάζουν οι ρώγες του σταφυλιού. Η αποξήρανση της «Σταφίδας Ηλείας» πραγματοποιείται χωρίς προηγούμενη εμβάπτιση σε αλκαλικά διαλύματα.
Διαδιασία αποξήρανσης
Η διαδικασία της αποξήρανσης της σταφίδας Ηλείας στο νομό Ηλείας επιτυγχάνεται με δύο και μόνο τρόπους:
1) Απευθείας έκθεση του συγκομιζόμενου καρπού στον ήλιο πάνω σε ειδικά διαμορφωμένες επιφάνειες γνωστές και ως αλώνια (επικλινείς επιφάνειες και από τις δύο μεριές με μια κορυφή και με κενά ανάμεσά τους) που μοιάζουν με «σκεπή σπιτιών».
2) Αποξήρανση του συγκομιζόμενου προϊόντος στη σκιά με την χρήση ειδικών κατασκευών η οποία αργεί περισσότερο από την αντίστοιχη στον ήλιο, αλλά δίνει καλύτερο χρώμα στην σταφίδα. Τα σταφύλια τοποθετούνται πάνω σε καλαμωτές κατασκευασμένες από δύο ξύλινες πήχες καρφωμένες μεταξύ τους με 3-4 πήχες. Παράλληλα προς τις μεγάλες πλευρές είναι τοποθετημένα τα καλάμια ή πολύ λεπτές σανίδες που τοποθετείται ο συγκομιζόμενος καρπός. Τα σταφύλια ξηραίνονται με φυσικό τρόπο αφού ο μόνος παράγοντας που επιδρά σε αυτά και τα βοηθά να ξηραθούν είναι ο φυσικός αέρας της περιοχής. 
Ιδιαιτερότητα του προϊόντος
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της «Σταφίδας Ηλείας» που την κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες σταφίδες εκτός των φυσικών χαρακτηριστικών της ομοιόμορφο μέγεθος της ρώγας, πιο στρογγυλό σχήμα και ιδιαίτερο μαύρο χρώμα είναι και η υψηλότερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα ελάχιστη 70 % και τρυγικό οξύ ελάχιστο 1,69 %.  
Η «Σταφίδα Ηλείας» είναι γέννημα θρέμμα του οικολογικού περιβάλλοντος του νομού Ηλείας και διαθέτει στις ποιοτικές της προδιαγραφές τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου παραγωγής της.
Το ιδιαίτερο μαύρο χρώμα της και τα υψηλά ποσοστά τρυγικού οξέος και σακχάρων οφείλονται στο συνδυασμό εδαφολογικών (πλούσια σε κάλιο εδάφη — σταφίδες με μεγαλύτερη περιεκτικότητα σακχάρων), κλιματολογικών παραγόντων (πρώιμη ωρίμανση), καλλιεργητικών τεχνικών (μη εφαρμογή χαρακώματος) και τέλος στην εμπειρία των σταφιδοπαραγωγών στην τεχνική αποξήρανσης της σταφίδας με απευθείας έκθεση του συγκομιζόμενου καρπού στον ήλιο ή σε σκιά με την χρήση ειδικών κατασκευών η οποία αργεί περισσότερο αλλά δίνει το έντονο μαύρο χρώμα στη σταφίδα.
Τα χαρακτηριστικά του εδάφους και υπεδάφους της περιοχής (υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο και χούμο) συμβάλλουν στην ιδιαίτερη ποιότητα του προϊόντος σε σχέση με άλλες σταφίδες άλλων περιοχών, δηλαδή την αυξημένη περιεκτικότητα της σταφίδας σε σάκχαρα και τρυγικό οξύ.
Επιπλέον, οι ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες του νομού Ηλείας (π.χ. μέση σχετική υγρασία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες 73 %) προσδίδουν στην καλλιέργεια της σταφιδάμπελου ένα επιπλέον πλεονέκτημα καθώς αποτρέπουν την ανάπτυξη κάποιων ασθενειών και εχθρών της σταφίδας όπως π.χ. περονόσπορος, φόμοψη, κοκκοειδή. Επίσης, οι ξηρικές συνθήκες του νομού συμβάλλουν σημαντικά στην αποξήρανση της σταφίδας την μετά τρύγο περίοδο.
Παρόλο που η «Σταφίδα Ηλείας» ξεχωρίζει για τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δεν μπορεί να παραβλεφθεί και η φήμη που έχει αποκτήσει. 

Ιστορικό προϊόν
Ο νομός Ηλείας είναι στενά συνδεδεμένος με την παραγωγή της «Σταφίδας Ηλείας» από πολύ παλιά καθώς η ιστορία της στην περιοχή ξεκινά από τις αρχές του 14ου αιώνα και έκτοτε οι αναφορές σε πηγές είναι πολύ συχνές. Η ιδιαίτερη ποιότητα της «Σταφίδας Ηλείας» ήταν γνωστή στην ευρωπαϊκή αγορά από τον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα, οι εξαγωγές του προϊόντος από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και μετά, οδήγησε την Ηλεία σε τόσο ακραία ειδίκευση έτσι ώστε να μπορεί να μιλήσει κάποιος για μονοκαλλιέργεια αφού ένας ολόκληρος αγροτικός κόσμος βγήκε από την οικονομία της αυτάρκειας και προσανατολίστηκε προς την εμπορευματοποιημένη παραγωγή.
Το 1878 η σταφίδα Ηλείας παρουσίασε μεγάλη ζήτηση και έγινε ιδιαίτερα γνωστή όταν προσβλήθηκαν και καταστράφηκαν τα Γαλλικά αμπέλια από την εισβολή της Φυλλοξήρας (Dactulosphaira vitifoliae). Τότε οι Ευρωπαϊκές Αγορές και κυρίως η Γαλλική, απορρόφησαν ένα μεγάλο μέρος της σταφίδας διευρύνοντας έτσι ακόμη περισσότερο τη φήμη της.
Την εποχή μάλιστα της μεγάλης ανάπτυξης της «Σταφίδας Ηλείας», ο Νομός Ηλείας είχε γίνει το σταυροδρόμι του εμπορίου αφού εκεί κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική ένωση Πύργου (πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας) με το λιμάνι του Κατάκολου. Η σιδηροδρομική γραμμή κατασκευάστηκε για την γρηγορότερη και ευκολότερη μεταφορά της σταφίδας Ηλείας από τα χωράφια στο λιμάνι και στα πλοία που παρελάμβαναν σταφίδα η οποία προορίζονταν για εξαγωγή. Η κατασκευή του σιδηροδρόμου και συγκεκριμένα της γραμμής Πύργου-Κατακόλου, που λειτούργησε στις 3 Φεβρουαρίου του 1883 ήταν η πρώτη σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η φήμη της σταφίδας Ηλείας τεκμηριώνεται και με εμπορικά στοιχεία που αφορούν τις ποσότητες που εξάγονταν σε χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική από το 1912.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται μέχρι σήμερα αφού ένα μεγάλο μέρος της αγοράς της σταφίδας Ηλείας εξάγεται σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία και Ολλανδία αλλά και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως είναι οι χώρες της Βόρειας Αμερικής.

2 σχόλια:

Αγροκορίνθιος είπε...

Αγαπητή Αγριάδα

Συγχαρητήρια για το άρθρο αλλά και για την συνολική παρουσία σου ανάμεσα σε λίγα διαμάντια και πολλά σκουπίδια των ελληνικών sites.
Θα ήθελα να προσθέσω, ότι η κορινθιακή αδράνεια είναι διαχρονική. Αρκετά χρόνια πριν έχει πάρει ονομασία Π.Ο.Π. η κορινθιακή σταφίδα της Βοστίτσας (Αχαία). Ενώ πρόσφατα την ίδια ονομασία Π.Ο.Π. έλαβε και η κορινθιακή σταφίδα της Ζακύνθου !

Συνέχισε την προσπάθεια. Πολλά άρθρα σου συζητιούνται από τους αγρότες.
Με τιμή

ΑγροΚορίνθιος

Ανώνυμος είπε...

Σίγουρα οι ευθύνες πρέπει να καταμερισθούν στους ανωτέρω αλλά το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι το Ε Π Ι Μ Ε Λ Η Τ Η Ρ Ι Ο μας τι κάνει που είναι ;; που είναι οι ειδικοί σύμβουλοί του και ο μεγαλοπιασμένος πρόεδρος του;;; πια η μέριμνά και το ενδιαφέρον; απορίας άξιο !!!! Θα προσπαθήσω να βάλω το θέμα στο συμβούλιο αύριο χωρίς να γνωρίζω τα τεκταινόμενα βέβαια (ενημερώνομαι από εσάς και σας συγχαίρω για την άρτια ενημέρωση επί των αγροτικών).
Χ. Ντούσικος