Η περιοδεία του θιάσου τελείωσε, τώρα αρχίζει το μπουνίδι

Απολαύστε την απάντηση του Προέδρου της Ομάδας Παραγωγών "ΝΗΛΕΑΣ" Μεσσηνίας, κ. Κόκκινου, στην θέση που εξέφρασε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, σχετικά με το 4% του Ποιοτικού Παρακρατήματος :

«Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει αν καεί» λέει ο θυμόσοφος λαός και εγώ θα συμπλήρωνα «πόσο μάλλον αν θέλεις να καεί». Τα παραπάνω αφορούν την ΠΑΣΕΓΕΣ και τις προτάσεις της μέσω του προέδρου της στην Καλαμάτα, την Παρασκευή 3 Ιουλίου στα πλαίσια της διαβούλευσης για την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και συγκεκριμένα για την κατάργηση του ποιοτικού παρακρατήματος 4% και του 2% υπέρ ελαιουργικών φορέων. Βέβαια η αναθεώρηση της ΚΑΠ είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο το οποίο η ΠΑΣΕΓΕΣ με τον τρόπο που το χειρίζεται μάλλον θέλει να αιφνιδιάσει και να κλείσει το θέμα το συντομότερο δυνατό. Στην εν λόγω εκδήλωση δεν γνωρίζω πόσοι έλαβαν προσκλήσεις, πάντως εμείς αγνοούσαμε την εκδήλωση και δεν συμμετείχαμε διότι προφανώς, σε αντίθεση με προηγούμενες εκδηλώσεις, οι διοργανωτές ξέχασαν να μας καλέσουν.Επιφυλασσόμαστε λοιπόν για μια γενικότερη τοποθέτηση στο προσεχές μέλλον όσον αφορά τη νέα ΚΑΠ. Για την ώρα θα σταθώ μόνο στην πρόταση της ΠΑΣΕΓΕΣ για την κατάργηση των δυο παρακρατημάτων.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το ποιοτικό παρακράτημα το οποίο (εκτός των βιοκαλλιεργητών, παραγωγών ΠΓΕ και ΠΟΠ που για ευνόητους λόγους δεν θα ασχοληθώ εδώ) λαμβάνουν και ελαιοπαραγωγοί που έχουν ενταχθεί σε ομάδες που εφαρμόζουν Σύστημα Ολοκληρωμένης Διαχείρισης. Η ΠΑΣΕΓΕΣ λοιπόν διαπίστωσε ότι το ποιοτικό παρακράτημα δεν έχει προσφέρει τίποτα και προτείνει την κατάργησή του. Αν η παραπάνω πρόταση αφορούσε κάποιον άλλο νομό πιθανόν ο κύριος πρόεδρος να είχε κάποιο δίκιο. Στο νομό Μεσσηνίας όμως στον οποίο μπήκαν τα θεμέλια για το σύστημα της ολοκληρωμένης διαχείρισης στην καλλιέργεια της ελιάς, ήδη έχουμε δρέψει σημαντικούς και μετρήσιμους καρπούς. Αναφέρω μόνο αυτά που φαίνονται και συγκεκριμένα τα βραβεία ποιότητας που απέσπασαν πέρυσι και φέτος οι ομάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης στο «Φεστιβάλ Ελαιολάδου» και στην έκθεση «Ελαιοτεχνία». Αναφέρω τη σημαντικότατη διάκριση για δεύτερη συνεχή χρονιά του Α/Σ Ελαιώνας στον διαγωνισμό Mario Solinas, διάκριση η οποία τιμά όλες τις ομάδες που εφαρμόζουν ολοκληρωμένη διαχείριση, αλλά κυρίως το Μεσσηνιακό και Ελληνικό ελαιόλαδο. Πόσα βραβεία ποιότητας είχαν πάρει οι οργανώσεις παραγωγών του νομού μας άραγε πριν τις ομάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης;

Και εκτός από αυτά που φαίνονται είναι και αυτά που δεν φαίνονται, όπως η βελτίωση του περιβάλλοντος και η μείωση του κόστους παραγωγής που έχει επιτευχθεί. Είναι επίσης το γεγονός ότι οι ομάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης ως ζωντανά κύτταρα στις τοπικές κοινωνίες, παρά τις αδυναμίες τους κυρίως από έλλειψη πόρων, πρωτοπορούν χτίζοντας θεμέλια για έναν υγιή και σύγχρονο συνεργατισμό. Αυτόν της οργανωμένης παραγωγής και καθετοποίησης, αφού όλες οι υγιείς προσπάθειες στην περιοχή μας έχουν στραφεί στην τυποποίηση και προώθηση του ελαιολάδου που παράγουν.

Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί εδώ ότι όλα τα παραπάνω δημιουργούν συνθήκες άμιλλας μεταξύ των ομάδων και η άμιλλα όπως είναι γνωστό στους γνωρίζοντες έστω και λίγη ιστορία, πάντα ενεργοποιούσε τους Ελληνες αντίθετα από τη συνήθη μεμψιμοιρία και την ηττοπάθεια. Και αυτά δεν είναι απλά «λόγια». Θα ήταν τιμή μας η επίσκεψη του κυρίου προέδρου της ΠΑΣΕΓΕΣ και Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελαιολάδου και Ελιάς (ΕΔΟΕΕ) για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τα παραπάνω.

Το ποιοτικό παρακράτημα λοιπόν λειτούργησε ως κίνητρο στους παραγωγούς να ενταχθούν στις ομάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης, κι αυτές με τη σειρά τους αξιοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο τις συνδρομές των παραγωγών διότι είναι σημαντικό να τονιστεί ότι όλες αυτές οι προσπάθειες στην πλειοψηφία τους στηρίζονται στην αυτοχρηματοδότηση. Τώρα βέβαια ουδείς αμφιβάλει ότι στο κυνήγι των επιδοτήσεων έχουν στηθεί παράγκες (σύνηθες φαινόμενο της ελληνικής πραγματικότητας, άλλωστε γι αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα έχουμε τοποθετηθεί πολλές φορές) οι οποίες αποτελούν δυσφήμιση για την όλη προσπάθεια η οποία συνεχώς καταβάλλεται. Το να βλέπουμε όμως μόνο την αρνητική πλευρά υποδηλώνει λογική που υποκινείται είτε από μιζέρια είτε από σκοπιμότητες.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς από την κορυφαία συνεταιριστική οργάνωση να ακούσει προτάσεις για το πώς θα διορθώσουμε τα κακώς κείμενα και όχι να κόψουμε ό,τι πονάει αντί να το θεραπεύσουμε. Η δική μας πρόταση για παράδειγμα αναφορικά με το ποιοτικό παρακράτημα είναι να στραφεί στην ενίσχυση των μετρήσιμων βελτιώσεων και των επιδόσεων και όχι των πιστοποιητικών. Από πιστοποιητικά μπουχτίσαμε πλέον.

Όσον αφορά τώρα το παρακράτημα 2% υπέρ ελαιουργικών φορέων οφείλω να θυμίσω στον κύριο πρόεδρο ότι η ΕΔΟΕΕ - της οποίας επίσης είναι πρόεδρος - με τον προηγούμενο κανονισμό 2080/05 διαχειρίστηκε έναν πακτωλό χρημάτων συγκεκριμένα το ποσό των 9,4 εκατομμυρίων ευρώ το οποίο μάλιστα αποτελούσε τη μερίδα του λέοντος. Αν λοιπόν ο ίδιος δεν διαπίστωσε κανένα μετρήσιμο αποτέλεσμα γι αυτό και προτείνει την κατάργησή του, τότε μάλλον έγινε κάκιστη διαχείριση του προγράμματος το οποίο από ότι διαπιστώσαμε αναλώθηκε σε πανάκριβες φιέστες και σε μελέτες για την ανακάλυψη της πυρίτιδας. Φταίει λοιπόν ο κανονισμός, ή οι διαχειριστές του ΕΔΟΕΕ, Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) κτλ οι οποίοι ως κύριοι δικαιούχοι ελαιοκομικοί φορείς κατάφεραν, κατά την κυνική ομολογία του προέδρου, να μην δημιουργήσουν κανένα μετρήσιμο αποτέλεσμα και συνεπώς προτείνει την κατάργησή του και την απόδοση των χρημάτων άμεσα στους παραγωγούς;

Και μιας και τα περισσότερα χρήματα του καν. 867/08 πήγαν για Ολοκληρωμένη Διαχείριση - την οποία όχι μόνο πιστοποιεί αλλά έκανε και δικό της πρότυπο η ΠΑΣΕΓΕΣ - λες και είχαμε έλλειψη από πρότυπα - πως γίνεται να μην κατανοεί την βασική αρχή της, δηλαδή ότι κάθε αστοχία (όπως αυτή με την αξιοποίηση των προγραμμάτων) αναλύεται, μελετάται και μετά σχεδιάζονται και υλοποιούνται διορθωτικές ενέργειες; Αξιοποιείται δηλαδή το πάθημα ως μάθημα, αντί να κόβουμε ότι μας πονάει. Μήπως αυτά λέγονται διότι το ΥΑΑ&Τ αξιολογώντας την ΕΔΟΕΕ με το προηγούμενο πρόγραμμα του 2080/05 της ενέκρινε ψιχία με τον καν 867/08 ενώ η ίδια ζητούσε έγκριση προγραμμάτων ύψους περίπου 13 εκατομμυρίων ευρώ για να ψηλώσει και άλλο το βουνό με τις μελέτες; Αφού λοιπόν πίστευε ότι το παρακράτημα υπέρ ελαιουργικών φορέων δεν προσφέρει τίποτα γιατί κατέθεσε πρόσφατα πρόγραμμα μαμούθ στον καν. 867/08;

Αν ο κύριος πρόεδρος επίσης κόπτεται όψιμα να προσθέσει 20-30 ευρώ στις τσέπες των παραγωγών από την κατάργηση των παρακρατημάτων θα μπορούσε εδώ και τόσα χρόνια να φροντίσει ώστε οι υπηρεσίες οι οποίες μας προσφέρει (ενεργοποιήσεις κτλ) να χρεώνονται με το πραγματικό κόστος (το οποίο δεν έχει ανακοινωθεί ποτέ άλλωστε) διότι είναι απαράδεκτο, ανήθικο και κυρίως εξωκαταστατικό οι δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες συνεταιριστικές οργανώσεις να κερδοσκοπούν σε βάρος των παραγωγών και να τους χρησιμοποιούν ως χρηματοδότες παρέχοντας μονοπωλιακά κακές και πανάκριβες υπηρεσίες. Έτσι θα είχαν προστεθεί πολλά περισσότερα ευρώ στις τσέπες των παραγωγών. Θα ήταν επίσης και μια κίνηση καλής θελήσεως προς την κατεύθυνση ανάκτησης της χαμένης αξιοπιστίας του περίφημου «συνεταιριστικού κινήματος» από το οποίο στους χαλεπούς καιρούς που διανύει η ελληνική γεωργία οι Ελληνες αγρότες έχουν καταλάβει πολύ καλά ότι όχι μόνο δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, αλλά αντίθετα μέσω αυτού με διάφορους τρόπους και τεχνάσματα θα συναντούν συνεχώς προβλήματα.

Τέλος, κύριε πρόεδρε της ΠΑΣΕΓΕΣ και ΕΔΟΕΕ επιτρέψτε μου να σας θυμίσω και διορθώστε με αν κάνω λάθος, ότι τα παρακρατήματα του άρθρου 69 και των ελαιουργικών φορέων είναι εργαλεία που σκοπό έχουν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής ελαιοκομίας. Αν δεν το έχουν πετύχει στο βαθμό που θα έπρεπε, ευθύνονται αυτοί που τα χειρίζονται. Χρειάζονται συνεπώς βελτιώσεις και όχι πέταμα. Οι σοφοί άνθρωποι δεν πετούν τα εργαλεία αλλά τα βελτιώνουν, πρωτίστως όμως μαθαίνουν να τα χειρίζονται.

Κόκκινος Γιώργος
Πρόεδρος ΔΣ Ομάδας Παραγωγών «Νηλέας»
Χώρα Μεσσηνίας, 9 Ιουλίου 2009