Σουλτανίνα ή νέες ποικιλίες σταφυλιών: ένα θέμα που οφείλουμε να συζητήσουμε

Στην τελευταία μας "περιήγηση" ανά τον αμπελουργικό κόσμο, βρήκαμε ένα ακόμη δεδομένο που πιστοποιεί ότι η κρίση στην αγορά της σουλτανίνας, δεν οφείλετε ούτε στην αναμφισβήτητη ποιότητα της, ούτε στην οικονομική κρίση αλλά ούτε σε κάποια παραγόμενη αλλού ανταγωνιστική σουλτανίνα.

Ο κύριος λόγος είναι ότι σιγά σιγά έχουν επικρατήσει νέες και πολλές ποικιλίες επιτραπέζιων σταφυλιών. Με αιχμή του δόρατος τα κόκκινα ή ροζέ σταφύλια !!!

Οι αιτίες αρκετές. Μία απ'αυτές, η διαπίστωση ότι τα ερυθρά σταφύλια ή το κρασί από ερυθρά σταφύλια, ωφελούν λίγο παραπάνω απ' ότι τα υπόλοιπα σταφύλια.

Η βασική αιτία είναι το αυξανόμενο κόστος παραγωγής της σουλτανίνας. Άλλωστε σε μία παγκόσμια αγορά που οι τιμές δεν μεταβάλλονται αισθητά χρόνο με το χρόνο (ή μειώνονται), σοβαρό κριτήριο βιωσιμότητας ενός προιόντος αποτελεί πρωταρχικά το κόστος παραγωγής. Και σε αυτόν τον τομέα, η "προσφιλής" μας σουλτανίνα έχει δυστυχώς τα πρωτεία.......

Ανάλογη βεβαίωση δίνει και ο οργανισμός FEDEFRUTA από την Χιλή. Συγκεκριμένα διαπίστωσαν ότι το έτος 2006/7 το κόστος παραγωγής ήταν μεγαλύτερο από την τιμή πώλησης της σουλτανίνας (ειδικότερα του Τόμσον). Μάλιστα εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους διότι η σουλτανίνα αποτελεί την βασική ποικιλία επιτραπέζιου σταφυλιού στην Χιλή. Κάτι ανάλογο με την Ελλάδα δηλαδή.

Η διαφορά όμως είναι ότι, εδώ παρά τις μειωμένες τιμές για τον παραγωγό, παρά τα "κανόνια" κάποιων εμπόρων, δεν κουνιέται φύλλο. Κανείς δεν αναζητά, τους πραγματικούς λόγους της κρίσης. Και κυρίως κανείς δεν αναζητά - έγκυρα - τις διορθωτικές κινήσεις που οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε.
Εάν δεν είναι πλέον αργά, μήπως θα πρέπει να θέσουμε σοβαρά υπόψη της Ευρωπαικής Επιτροπής, το ζήτημα της αναδιάρθρωσης των αμπελώνων. Όχι των οινοποιήσιμων, τα οποία παρεπιπτώντος, έχουν ανανεωθεί ουκ ολίγες φορές, αλλά των επιτραπέζιων ποικιλιών. Ήδη οι Κρητικοί παραγωγοί έχουν θέσει το ζήτημα αυτό στο Υπουργείο Γεωργίας. 
Δύο μεγάλα επιχειρήματα διαθέτουμε :

1. Το αναμφισβήτητο μεγαλύτερο κόστος παραγωγής των επιτραπέζιων ποικιλιών σταφυλιών, και
2. Σε περίπτωση σωστής και οργανωμένης αναδιάρθρωσης με νέες ποικιλίες επιτραπέζιων σταφυλιών, το κέρδος δεν θα είναι μόνο του παραγωγού, αλλά γενικότερα του κοινωνικού συνόλου και του περιβάλλοντος, δεδομένου ότι οι νέες ποικιλίες θα απαιτούν λιγότερες παρεμβάσεις φυτοπροστασίας και σαφώς λιγότερη ποσότητα νερού προς άρδευση.

Ποιός δεν θα ήθελε λοιπόν στην Κορινθία ένα σταφύλι, που να ραντίζεται και να ποτίζεται λιγότερο, άρα μικρότερο κόστος παραγωγής και ενδεχομένως να πουλιέται καλύτερα και ακριβότερα ;
Έτσι θα επεκταθεί και ο χρόνος διαθεσιμότητας των παραγόμενων σταφυλιών, εφόσον θα μπορούμε να παράγουμε διάφορες ποικιλίες από τέλη Ιουνίου έως τέλη Οκτωβρίου, ανάλογα με την ποικιλία, την περιοχή και την αγορά που στοχεύουμε.
Έτσι θα αποσυμφορηθεί και η αγορά από το πλεόνασμα της σουλτανίνας, με αποτέλεσμα ίσως την καλύτερη διάθεση της.
Έχουν γίνει μελέτες προς αυτήν την κατεύθυνση ;
Ή θα μας μείνουν ..... τα καλάθια της Περιφέρειας;

Δεκτές, οποιεσδήποτε απόψεις σας.....