Η Παραγωγή Τροφίμων να αναδειχτεί σε στρατηγικής σημασίας κλάδο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Από την http://lesvos.wordpress.com "δανειζόμαστε" το άρθρο του Δημήτρη Χαμπίδη, γεωπόνου μελετητή. Το συνυπογράφουμε ανεπιφύλακτα και θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στα προϊόντα που αναφέρει, και τα "δικά" μας κορινθιακά, όπως σταφύλια, βερύκοκα, κ.άλ.

Ακολουθεί το άρθρο:

Σήμερα ο κλάδος των τροφίμων είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, αποτελεί βασικό κλάδο της οικονομίας μας, χωρίς μέχρι σήμερα να υπάρχει μια στρατηγική πολιτική. Όλα έχουν εναποτεθεί στον αυτόματο πιλότο.
Τα στοιχεία είναι κάτι περισσότερο από αποκαλυπτικά:
Το 2008 η εγχώρια βιομηχανία τροφίμων συνεισέφερε το 2,8% του ΑΕΠ, παρήγαγε το 25,2% της συνολικής προστιθέμενης αξίας και έδωσε εργασία στο 22,2% των απασχολουμένων στη μεταποίηση. Παράλληλα, για άλλη μια χρονιά αναδείχτηκε πρωταθλητής στην εξωστρέφεια, συνεισφέροντας συνολικά το 17,9% των ελληνικών εξαγωγών.

Επιπλέον, σε ένα χρονικό διάστημα που το σύνολο της εγχώριας μεταποιητικής παραγωγής μειώθηκε κατά 4,2%, συνεπεία της χρηματοοικονομικής κρίσης, η βιομηχανία τροφίμων είδε την παραγωγή της να αυξάνεται το 2008 κατά 1,2%. Ταυτόχρονα, οι τιμές της συνέχισαν την ανοδική τους πορεία, «τσιμπώντας» ένα επιπλέον 6,9%, τιμή χαμηλότερη μεν του +11,4% που κατέγραψε το σύνολο της εγχώριας μεταποίησης, επηρεασμένη ωστόσο από το αυξημένο κόστος των πρώτων υλών το περασμένο έτος.

Ταυτόχρονα, η παραγωγή τροφίμων είναι και κλάδος που μπορεί να στηριχτεί σε ήπιες μορφές μικρών φιλικών προς το περιβάλλον μονάδων . Η Ελλάδα σαν μια κατ εξοχήν αγροτική χώρα που έχει ιδανικές συνθήκες παραγωγής τροφίμων υψηλής ποιότητας και θρεπτικής άξιας λόγω του κλίματος (ηλιοφάνεια, μικροκλίματα , παράδοση στην οικογενειακή προσωπική μορφή παραγωγής), θα μπορούσε να έχει δυναμική παρουσία στον κλάδο αυτό. Αντί αυτού, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές χρόνια τώρα έχουν απαξιώσει σε εξευτελιστικό επίπεδο ακόμα και παραδοσιακά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα.

Αναφέρω ενδεικτικά παραδείγματα: Το λάδι μοναδικής ποιότητας ελληνικό προϊόν, και όμως το πουλάμε ακόμη σε βυτία και οι αγοραστές αφού το νοθεύσουν το πουλάνε σαν φάρμακο η έδεσμα. Τα δημητριακά μας που έπρεπε να είναι σήμερα μόνο για παιδικές τροφές και προϊόντα επώνυμα, πωλούνται μαζί με της βόρειας Ευρώπης τα οποία είναι μόνο για ζωοτροφές και αυτές χαμηλής ποιότητας και περιέχουν και μεταλλαγμένα. Τα φρούτα και λαχανικά μας δεν είναι αναγνωρίσιμα στις εγχώριες και διεθνείς αγορές. Στην κομπόστα ροδάκινο, ενώ είχαμε την πρώτη θέση στην παγκόσμια αγορά, οι καταναλωτές βλέπουν στην ετικέτα την αλυσίδα διανομής και πουθενά την ένδειξη ελληνικό ροδάκινο. Τα κρέατα μας, με τον τρόπο εκτροφής και τις ελληνικές ζωοτροφές άντεξαν σε όλα τα σκάνδαλα των τελευταίων χρονών. Και όμως εισάγουμε το 75% του μοσχαρίσιου κρέατος και 70% του χοιρινού.
Το πιο χαρακτηριστικό όμως παράδειγμα είναι ο τομέας των γαλακτοκομικών προϊόντων. Η χώρα μας, σαν εισαγωγέας τροφίμων μόνο για γαλακτοκομικά πληρώνει σε συνάλλαγμα τόσο, όσο και για πετρέλαιο. Παρά την κατοχύρωση της φέτας μας αποκλειστικά σε Ελληνικό προϊόν και ενώ εκτιμάται ότι η παγκόσμια αγορά της φέτας μπορεί να απορροφήσει 500.000 τονους, η Ελλάδα παράγει σήμερα 120.000 από τους οποίους οι 80.000 καταναλώνονται στην εσωτερική αγορά. Μια σοβαρή πολιτική στρατηγικής σημασίας, θα βάλει σαν στόχο την παραγωγή των 500.000 τόνων φέτας, που σημαίνει 30.000 χιλιάδες νέες κτηνοτροφικές μονάδες οικογενειακής μορφής με παραγωγή 50.000 κιλά γάλα ετησίως/ μονάδα και θα έχει τα παρακάτω αποτελέσματα:

Α) Την δημιουργία 100.000 χιλιάδων θέσεων εργασίας άμεσα και 50.000 έμμεσα (στην παραγωγή ζωοτρφών, στις κατασκευές, στην μεταποίηση του γάλακτος και σε υπηρεσίες στήριξης κ.λ.π.) .
Β ) Αναστροφή της διατροφικής εξάρτησης της χώρας. Οι εισαγωγές κρέατος αποτελούν το 21% και οι εισαγωγές γάλακτος -γαλακτικομικών το 16% των συνολικών γεωργικών μας εισαγωγών. Αποτέλεσμα περίπου 1,5 δισεκατ. Ευρώ να δαπανώνται κάθε χρόνο για εισαγωγές κρεάτων και γαλακτοκομικών Για αυτό απαιτείται .ανατροπή της σχέσης φυτικής-ζωικης παράγωγης 70/30.
Γ) Εξοικονόμηση πολύτιμου συναλλάγματος (να πως θα βρεθούν τα λεφτά για κοινωνικές παροχές και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων ).
Γ) Διατήρηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο, και την περιβαλλοντική στήριξη των ορεινών περιοχών.
Δ)Το λάδι και η φέτα μπορούν και πρέπει να γίνουν οι κράχτες, τα «γκεσέμια», στις εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων και να απευθύνονται στην ελίτ της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας αγοράς σαν προϊόντα ποιότητας –πιστοποιημένα και διαφοροποιημένα από τα αντίστοιχα φθηνά, μεταλλαγμένα, χαμηλής ποιότητας και επικίνδυνα των τρίτων χωρών η ακόμη και της βόρειας Ευρώπης .
Ε) Οι έλληνες της διασποράς και οι τουρίστες που επισκέπτονται την χώρα μας αλλά και η μοναδική μας Ιστορία είναι μοναδικά –αποκλειστικά πλεονεκτήματα για την προώθηση των προϊόντων μας στην παγκόσμια αγορά.

Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική επιλογή και ισχυρή πολιτική βούληση για σύγκρουση με τα συμφέροντα των εισαγωγέων και των μεγαλεμπόρων. Σύγκρουση και ριζική αλλαγή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που στηρίζει τα βιομηχανοποιημένα αγροτικά προϊόντα του Βορά.
Και φυσικά απαιτείται η συγκρότηση νέων συλλογικών φορέων διαχείρισης των αγροτικών προϊόντων με νέου τύπου σύγχρονες, ισχυρές, διαφανείς, αποδοτικές και δημοκρατικές συλλογικές μορφές (συνεταιρισμοί, ομάδες παραγωγών), σε όλη την αλυσίδα παραγωγής, διακίνησης, μεταποίησης και εμπορίας αγροτικών προϊόντων, που θα τα προωθούν μέχρι τον καταναλωτή.

(http://lesvos.wordpress.com/2009/11/24/22-11/#more-11332)