Το παρακάτω κείμενο του κ. Αλέκου Ανδρικάκη δημοσίευσε στις 11
Οκτωβρίου, η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ της Κρήτης. Το δημοσιεύουμε με την ευχή, να το
διαβάσουν οι υποψήφιοι Δήμαρχοι στην Κορινθία και μετά άς ξαναδιαβάσουν την λίστα
με τους υποψήφιους των συνδυασμών τους …..
Καλλικρατικά ψηφοδέλτια χωρίς αρχές και ιδεολογία...
Πριν λίγες ημέρες, συνομιλώντας μ’ έναν από τους υποψηφίους
δημάρχους σε δυναμικό δήμο του νομού Ηρακλείου, τον άκουσα έκπληκτος να μου
λέει ότι προκειμένου να μπορέσει να διεκδικήσει στα σοβαρά τη δημαρχία
αναγκάζεται να συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο του άνθρωπο που είναι μεν γνωστής
παραβατικότητας, αλλά είναι από εκείνους που ελέγχουν εκλογικά (άρα
συνειδησιακά!) την περιοχή του…
Σημειώνω ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος είναι μάλλον από τους σοβαρούς που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Κι όμως κι εκείνος προσχωρεί στη λογική μιας συνεργασίας με τους διαβόλους (τους παραβατικούς παράγοντες, στην περίπτωση αυτή) προκειμένου να εξαντλήσει τις πιθανότητες της ανάδειξής του στο πολυπόθητο δημαρχιακό αξίωμα!
Δεν το θεωρεί τιμητικό του -μου έλεγε- να αναγκάζεται σε μια τέτοια υποχώρηση αρχών. Αντίθετα, θεωρεί ότι είναι μια κατάντια άνθρωποι γνωστής παραβατικότητας να ελέγχουν και να εκπροσωπούν μια περιοχή. Αλλά εφόσον βάζει τον πολιτικό του στόχο είναι υποχρεωμένος να προσχωρήσει σε μια καταδικαστέα, κι από τον ίδιο, λογική! Και πρόσθεσε ότι στην ίδια περιοχή υπάρχουν 5-6 ανάλογης υφής «παράγοντες», παραβατικοί, δηλαδή, που ελέγχουν όμως τις ψήφους, κι εκείνος επέλεξε τον λιγότερο παραβατικό!
Ίσως για να κάνει προσπάθεια να τα έχει καλά με τη συνείδησή του… Τους υπόλοιπους τους εντάσσουν στα δικά τους ψηφοδέλτια οι αντίπαλοι. Τώρα, το πώς εντάσσονται, σε ποια πράγματα συμφωνούν υποψήφιοι σωτήρες των πολύπαθων τοπικών κοινωνιών και «παραβατικοί», μην το ψάχνετε. Δεν υπάρχουν αρχές, φυσικά, ούτε συμφωνίες πολιτικών προγραμμάτων. Για συλλογή ψήφων μιλάμε. Η πολιτική, όμως, δεν είναι εθελοντική προσφορά στα δημόσια πράγματα, στο δημόσιο καλό;
Σημειώνω ότι για κάποιους από τους παραβατικούς για τους οποίους ερίζουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι ποιος θα τους πάρει με το μέρος του για να εκλεγεί, είναι ήδη εκλεγμένοι στην αυτοδιοίκηση. Και για να ξέρομε σε τι είδους παρανομίες πρωταγωνιστούν οι αστέρες της περιοχής, σας αναφέρω ότι ξεκινούν από καταπατήσεις δημοσίων κτημάτων – ο πιο «αθώος»- και φτάνουν μέχρι μίζες για εξυπηρετήσεις των συγχωριανών. Δεν αναφέρομαι καν στον πρωταγωνιστικό ρόλο ορισμένων στη νύκτα…
Γενικευμένο το φαινόμενο…
Αυτά που περιγράφω παραπάνω, μη νομίζετε ότι σχετίζονται μόνον με τον συγκεκριμένο δήμο και τους υποψηφίους του. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο ενδημεί, λίγο ως πολύ, σχεδόν σ’ όλους τους δήμους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση περιώνυμου και παραχαϊδεμένου υποψηφίου δημάρχου, το δεξί χέρι του οποίου έχει εμπλοκή με υποθέσεις βαριάς παραβατικότητας (μέχρι διακίνηση όπλων και ναρκωτικών!), ενώ σειρά άλλων ακολούθων σχετίζεται με ανάλογα εγκλήματα. Λεπτομέρεια; Το εγχείρημα του συγκεκριμένου υποψηφίου στηρίζεται ακραιφνώς από περιώνυμο οικονομικό, καθώς τα λεφτά είναι πολλά στην περιοχή του δήμου…
Λοιπόν, ας κάνομε μερικές σκέψεις με αφορμή αυτή την παραδοχή του πρώτου υποψηφίου δημάρχου. Πριν απ’ όλα, σκεφτείτε ότι αφού αυτός ο άνθρωπος, που επιβεβαιώνω ότι είναι από τις καθαρές περιπτώσεις, (σε αντίθεση με τη δεύτερη…) ακόμη κι αν η φιλοδοξία τον οδηγεί σε αυτό που θα λέγαμε «ανίερες» συμμαχίες, αναγκάζεται να προσχωρήσει στην απίστευτη αυτή λογική, φανταστείτε τι έχουν κάνει για να κερδίσουν τις εκλογές, άλλοι που έχουν ταυτίσει τον δημόσιο βίο τους με σκοτεινές διαδρομές και την παρουσία τους στα κοινά με τη βελτίωση των προσωπικών οικονομικών τους!
Ας δούμε την ευθύνη της ίδιας της κοινωνίας. Η περιοχή στην οποία αναφέρεται ο υποψήφιος δήμαρχος, πράγματι αντιμετωπίζει θέματα «μέσης» παραβατικότητας. Και είναι αλήθεια ότι ελέγχεται από μερικούς ανθρώπους που δεν τα πάνε και πολύ καλά με το νόμο. Αυτοί, μάλιστα, είναι γνωστοί ψηφολέκτες (ή ψηφοθήρες), καθώς ορισμένοι εξ αυτών είναι ήδη εκλεγμένοι σε δημόσιες θέσεις, απ’ τις οποίες, φυσικά, προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τις δικές τους ανομίες. Δεν είναι όμως ντροπιαστικό για μια κοινωνία να έχει σε διακεκριμένες θέσεις τέτοιους ανθρώπους; Στην αρχαιοελληνική αθηναϊκή Δημοκρατία, δικαίωμα όχι να κατέχουν αξιώματα εξουσίας, όπως απλώς τα θεωρούμε σήμερα, αλλά δημόσιες θέσεις απ’ τις οποίες πρόσφεραν στην κοινότητα, είχαν οι άριστοι. Φαίνεται ότι τώρα το αλλάξαμε «λίγο». Και όχι οι άριστοι, αλλά οι κοινωνικά άχρηστοι είναι εκείνοι που όχι μόνο διεκδικούν αξιώματα για προσφορά στον εαυτό τους, αλλά ελέγχουν και τη βούληση των υπολοίπων συμπολιτών τους σε σχέση με τις επιλογές τους.
Ας θέσομε ένα ερώτημα από εκείνα που έχουν αυτονόητη απάντηση, αλλά με την έκπτωση αρχών και αξιών (χωρίς ηθικοπλαστικούς συνειρμούς) της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει να την αναζητήσομε πολύ. Για ποιους λόγους ένας άνθρωπος παίρνει την απόφαση γίνει πρωθυπουργός, βουλευτής, περιφερειάρχης, νομάρχης ή δήμαρχος; Να διεκδικήσει την εκπροσώπηση των συμπολιτών του; Η αυτονόητη απάντηση θα έπρεπε να είναι, για να βοηθήσει εθελοντικά, φυσικά και με προσωπικό κόστος, το δημόσιο καλό. Όχι επειδή υπολογίζει στο μισθό του αξιώματος, όχι επειδή μπορεί να κάνει τις δουλειές του ή να εξυπηρετεί τους ανθρώπους του. Κι όχι επειδή μια ενδεχόμενη νίκη του θα πρέπει να καταγραφεί στις κομματικές επιτυχίες του πολιτικού του φορέα, ή να προστεθεί, αργότερα, στο βιογραφικό του ο τίτλος, για παράδειγμα, του τέως δημάρχου. Αυτές οι θετικές αλλά και οι αρνητικές απαντήσεις δίνουν, σε γενικές γραμμές, τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής στον δημόσιο βίο. Πόσες απ’ αυτές εκπληρώνονται στην περίπτωση που περιέγραψα ή στις ευρύτερες εκπροσωπήσεις μας;
Λοιπόν, αν πρόκειται κάποιος να συμμαχήσει με το διάβολο για να αναδειχτεί σε μια δημόσια θέση, τότε θα χρωστά και στο διάβολο, θα είναι όμηρος του. Κι ο κάθε διάβολος θα μπορεί να ελέγχει τα πράγματα και να κάνει τις διαολιές του…
Πώς εξυπηρετείται η πρόοδος και η ανάπτυξη του τόπου όταν κάποιος υποχωρεί στις αρχές του, και τοποθετεί ανθρώπους και αμφίβολης ηθικής και- προφανέστατα- μη ικανούς να διαχειριστούν τα δημόσια πράγματα; Κι εν τέλει, ένας αμφίβολης ηθικής, που, ας πούμε, κοροϊδεύει το κράτος για να κερδίσει επιχειρηματικά ο ίδιος, είναι δυνατό να εργαστεί για το δημόσιο συμφέρον;
Κι ακόμη, ένας υποψήφιος δήμαρχος που χρησιμοποιεί αυτούς τους ανθρώπους, που φυσικά το κριτήριο της συμμετοχής τους στις δημόσιες υποθέσεις είναι η προσωπική ωφέλεια, είναι δυνατό να εργαστεί ο ίδιος για το κοινό καλό; Όσο καλές προθέσεις κι αν διακηρύττει ή αν, πράγματι, έχει.
Έχομε ξαναγράψει ότι το πρώτο θέμα το οποίο θα έπρεπε να δημοσιοποιούν οι υποψήφιοι, μαζί με τις πολιτικές τους απόψεις (όσοι έχουν, τέλος πάντων…) είναι τα στοιχεία της οικονομικής τους κατάστασης. Τις δηλώσεις πόθεν έσχες, όχι μόνο τις σημερινές, αλλά από τότε που πρωτοασχολήθηκαν με την πολιτική. Για να δούμε, τελικά, αν μπήκαν στην πολιτική προκειμένου να προσφέρουν στο γενικό καλό, ή να επωφεληθούν οι ίδιοι. Όταν θέσαμε το θέμα, πριν από 2 μήνες, μερικοί από τους υποψηφίους συμφώνησαν. Και είπαν ότι θα δημοσιοποιήσουν αυτά τα στοιχεία. Ουδείς το έπραξε! Ύποπτο; Νομίζω!
Τα φαινόμενα που περιγράψαμε παραπάνω, που ζουν και βασιλεύουν στη σημερινή εποχή, είναι χειρότερα από εκείνα της συναλλαγής πολίτη και πολιτικού, που μεταξύ άλλων, μας έφερε σ’ αυτήν την επώδυνη κατάσταση. Το πιο τραγικό είναι ότι την ώρα που πονάμε για τα λάθη του παρελθόντος, την ώρα που τα πληρώνομε ακριβά –όχι μόνον οικονομικά- τα ξανακάνομε αφού φαίνεται ότι δεν καταλάβαμε τίποτε. Άντε τώρα να κάνεις μεταρρύθμιση και να εφαρμόσεις τον «Καλλικράτη» με όρους όχι πολιτικής και μέλλοντος, αλλά με όρους και ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου και με δημάρχους να συμμαχούν μαζί τους…
Δεν είμαι σίγουρος αν μ’ αυτές τις γραμμές θα μπορέσομε να συνειδητοποιήσομε το πόσο κακό γίνεται με την αποδοχή της λογικής «αν δεν βάλω αυτόν τον ψηφοθήρα παρανομούντα στο συνδυασμό μου, τότε δεν θα εκλεγώ». Πόσο κακό κάνει η συμμαχία και οι δουλείες έναντι των διαβόλων. Είμαι όμως σίγουρος ότι η μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων δημάρχων θα αναγνωρίσει και τον εαυτό της και τους ανθρώπους της περιοχής της με την περιγραφή αυτή.
Σημειώνω ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος είναι μάλλον από τους σοβαρούς που θα διεκδικήσουν την ψήφο μας στις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου. Κι όμως κι εκείνος προσχωρεί στη λογική μιας συνεργασίας με τους διαβόλους (τους παραβατικούς παράγοντες, στην περίπτωση αυτή) προκειμένου να εξαντλήσει τις πιθανότητες της ανάδειξής του στο πολυπόθητο δημαρχιακό αξίωμα!
Δεν το θεωρεί τιμητικό του -μου έλεγε- να αναγκάζεται σε μια τέτοια υποχώρηση αρχών. Αντίθετα, θεωρεί ότι είναι μια κατάντια άνθρωποι γνωστής παραβατικότητας να ελέγχουν και να εκπροσωπούν μια περιοχή. Αλλά εφόσον βάζει τον πολιτικό του στόχο είναι υποχρεωμένος να προσχωρήσει σε μια καταδικαστέα, κι από τον ίδιο, λογική! Και πρόσθεσε ότι στην ίδια περιοχή υπάρχουν 5-6 ανάλογης υφής «παράγοντες», παραβατικοί, δηλαδή, που ελέγχουν όμως τις ψήφους, κι εκείνος επέλεξε τον λιγότερο παραβατικό!
Ίσως για να κάνει προσπάθεια να τα έχει καλά με τη συνείδησή του… Τους υπόλοιπους τους εντάσσουν στα δικά τους ψηφοδέλτια οι αντίπαλοι. Τώρα, το πώς εντάσσονται, σε ποια πράγματα συμφωνούν υποψήφιοι σωτήρες των πολύπαθων τοπικών κοινωνιών και «παραβατικοί», μην το ψάχνετε. Δεν υπάρχουν αρχές, φυσικά, ούτε συμφωνίες πολιτικών προγραμμάτων. Για συλλογή ψήφων μιλάμε. Η πολιτική, όμως, δεν είναι εθελοντική προσφορά στα δημόσια πράγματα, στο δημόσιο καλό;
Σημειώνω ότι για κάποιους από τους παραβατικούς για τους οποίους ερίζουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι ποιος θα τους πάρει με το μέρος του για να εκλεγεί, είναι ήδη εκλεγμένοι στην αυτοδιοίκηση. Και για να ξέρομε σε τι είδους παρανομίες πρωταγωνιστούν οι αστέρες της περιοχής, σας αναφέρω ότι ξεκινούν από καταπατήσεις δημοσίων κτημάτων – ο πιο «αθώος»- και φτάνουν μέχρι μίζες για εξυπηρετήσεις των συγχωριανών. Δεν αναφέρομαι καν στον πρωταγωνιστικό ρόλο ορισμένων στη νύκτα…
Γενικευμένο το φαινόμενο…
Αυτά που περιγράφω παραπάνω, μη νομίζετε ότι σχετίζονται μόνον με τον συγκεκριμένο δήμο και τους υποψηφίους του. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο ενδημεί, λίγο ως πολύ, σχεδόν σ’ όλους τους δήμους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση περιώνυμου και παραχαϊδεμένου υποψηφίου δημάρχου, το δεξί χέρι του οποίου έχει εμπλοκή με υποθέσεις βαριάς παραβατικότητας (μέχρι διακίνηση όπλων και ναρκωτικών!), ενώ σειρά άλλων ακολούθων σχετίζεται με ανάλογα εγκλήματα. Λεπτομέρεια; Το εγχείρημα του συγκεκριμένου υποψηφίου στηρίζεται ακραιφνώς από περιώνυμο οικονομικό, καθώς τα λεφτά είναι πολλά στην περιοχή του δήμου…
Λοιπόν, ας κάνομε μερικές σκέψεις με αφορμή αυτή την παραδοχή του πρώτου υποψηφίου δημάρχου. Πριν απ’ όλα, σκεφτείτε ότι αφού αυτός ο άνθρωπος, που επιβεβαιώνω ότι είναι από τις καθαρές περιπτώσεις, (σε αντίθεση με τη δεύτερη…) ακόμη κι αν η φιλοδοξία τον οδηγεί σε αυτό που θα λέγαμε «ανίερες» συμμαχίες, αναγκάζεται να προσχωρήσει στην απίστευτη αυτή λογική, φανταστείτε τι έχουν κάνει για να κερδίσουν τις εκλογές, άλλοι που έχουν ταυτίσει τον δημόσιο βίο τους με σκοτεινές διαδρομές και την παρουσία τους στα κοινά με τη βελτίωση των προσωπικών οικονομικών τους!
Ας δούμε την ευθύνη της ίδιας της κοινωνίας. Η περιοχή στην οποία αναφέρεται ο υποψήφιος δήμαρχος, πράγματι αντιμετωπίζει θέματα «μέσης» παραβατικότητας. Και είναι αλήθεια ότι ελέγχεται από μερικούς ανθρώπους που δεν τα πάνε και πολύ καλά με το νόμο. Αυτοί, μάλιστα, είναι γνωστοί ψηφολέκτες (ή ψηφοθήρες), καθώς ορισμένοι εξ αυτών είναι ήδη εκλεγμένοι σε δημόσιες θέσεις, απ’ τις οποίες, φυσικά, προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τις δικές τους ανομίες. Δεν είναι όμως ντροπιαστικό για μια κοινωνία να έχει σε διακεκριμένες θέσεις τέτοιους ανθρώπους; Στην αρχαιοελληνική αθηναϊκή Δημοκρατία, δικαίωμα όχι να κατέχουν αξιώματα εξουσίας, όπως απλώς τα θεωρούμε σήμερα, αλλά δημόσιες θέσεις απ’ τις οποίες πρόσφεραν στην κοινότητα, είχαν οι άριστοι. Φαίνεται ότι τώρα το αλλάξαμε «λίγο». Και όχι οι άριστοι, αλλά οι κοινωνικά άχρηστοι είναι εκείνοι που όχι μόνο διεκδικούν αξιώματα για προσφορά στον εαυτό τους, αλλά ελέγχουν και τη βούληση των υπολοίπων συμπολιτών τους σε σχέση με τις επιλογές τους.
Ας θέσομε ένα ερώτημα από εκείνα που έχουν αυτονόητη απάντηση, αλλά με την έκπτωση αρχών και αξιών (χωρίς ηθικοπλαστικούς συνειρμούς) της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, θα πρέπει να την αναζητήσομε πολύ. Για ποιους λόγους ένας άνθρωπος παίρνει την απόφαση γίνει πρωθυπουργός, βουλευτής, περιφερειάρχης, νομάρχης ή δήμαρχος; Να διεκδικήσει την εκπροσώπηση των συμπολιτών του; Η αυτονόητη απάντηση θα έπρεπε να είναι, για να βοηθήσει εθελοντικά, φυσικά και με προσωπικό κόστος, το δημόσιο καλό. Όχι επειδή υπολογίζει στο μισθό του αξιώματος, όχι επειδή μπορεί να κάνει τις δουλειές του ή να εξυπηρετεί τους ανθρώπους του. Κι όχι επειδή μια ενδεχόμενη νίκη του θα πρέπει να καταγραφεί στις κομματικές επιτυχίες του πολιτικού του φορέα, ή να προστεθεί, αργότερα, στο βιογραφικό του ο τίτλος, για παράδειγμα, του τέως δημάρχου. Αυτές οι θετικές αλλά και οι αρνητικές απαντήσεις δίνουν, σε γενικές γραμμές, τα χαρακτηριστικά της συμμετοχής στον δημόσιο βίο. Πόσες απ’ αυτές εκπληρώνονται στην περίπτωση που περιέγραψα ή στις ευρύτερες εκπροσωπήσεις μας;
Λοιπόν, αν πρόκειται κάποιος να συμμαχήσει με το διάβολο για να αναδειχτεί σε μια δημόσια θέση, τότε θα χρωστά και στο διάβολο, θα είναι όμηρος του. Κι ο κάθε διάβολος θα μπορεί να ελέγχει τα πράγματα και να κάνει τις διαολιές του…
Πώς εξυπηρετείται η πρόοδος και η ανάπτυξη του τόπου όταν κάποιος υποχωρεί στις αρχές του, και τοποθετεί ανθρώπους και αμφίβολης ηθικής και- προφανέστατα- μη ικανούς να διαχειριστούν τα δημόσια πράγματα; Κι εν τέλει, ένας αμφίβολης ηθικής, που, ας πούμε, κοροϊδεύει το κράτος για να κερδίσει επιχειρηματικά ο ίδιος, είναι δυνατό να εργαστεί για το δημόσιο συμφέρον;
Κι ακόμη, ένας υποψήφιος δήμαρχος που χρησιμοποιεί αυτούς τους ανθρώπους, που φυσικά το κριτήριο της συμμετοχής τους στις δημόσιες υποθέσεις είναι η προσωπική ωφέλεια, είναι δυνατό να εργαστεί ο ίδιος για το κοινό καλό; Όσο καλές προθέσεις κι αν διακηρύττει ή αν, πράγματι, έχει.
Έχομε ξαναγράψει ότι το πρώτο θέμα το οποίο θα έπρεπε να δημοσιοποιούν οι υποψήφιοι, μαζί με τις πολιτικές τους απόψεις (όσοι έχουν, τέλος πάντων…) είναι τα στοιχεία της οικονομικής τους κατάστασης. Τις δηλώσεις πόθεν έσχες, όχι μόνο τις σημερινές, αλλά από τότε που πρωτοασχολήθηκαν με την πολιτική. Για να δούμε, τελικά, αν μπήκαν στην πολιτική προκειμένου να προσφέρουν στο γενικό καλό, ή να επωφεληθούν οι ίδιοι. Όταν θέσαμε το θέμα, πριν από 2 μήνες, μερικοί από τους υποψηφίους συμφώνησαν. Και είπαν ότι θα δημοσιοποιήσουν αυτά τα στοιχεία. Ουδείς το έπραξε! Ύποπτο; Νομίζω!
Τα φαινόμενα που περιγράψαμε παραπάνω, που ζουν και βασιλεύουν στη σημερινή εποχή, είναι χειρότερα από εκείνα της συναλλαγής πολίτη και πολιτικού, που μεταξύ άλλων, μας έφερε σ’ αυτήν την επώδυνη κατάσταση. Το πιο τραγικό είναι ότι την ώρα που πονάμε για τα λάθη του παρελθόντος, την ώρα που τα πληρώνομε ακριβά –όχι μόνον οικονομικά- τα ξανακάνομε αφού φαίνεται ότι δεν καταλάβαμε τίποτε. Άντε τώρα να κάνεις μεταρρύθμιση και να εφαρμόσεις τον «Καλλικράτη» με όρους όχι πολιτικής και μέλλοντος, αλλά με όρους και ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου και με δημάρχους να συμμαχούν μαζί τους…
Δεν είμαι σίγουρος αν μ’ αυτές τις γραμμές θα μπορέσομε να συνειδητοποιήσομε το πόσο κακό γίνεται με την αποδοχή της λογικής «αν δεν βάλω αυτόν τον ψηφοθήρα παρανομούντα στο συνδυασμό μου, τότε δεν θα εκλεγώ». Πόσο κακό κάνει η συμμαχία και οι δουλείες έναντι των διαβόλων. Είμαι όμως σίγουρος ότι η μεγάλη πλειοψηφία των υποψηφίων δημάρχων θα αναγνωρίσει και τον εαυτό της και τους ανθρώπους της περιοχής της με την περιγραφή αυτή.
Δυστυχώς…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου