ΟΣΔΕ - Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ

Δημοσιεύουμε επιστολή που μας έστειλε ο κ Αντώνογλου. Αν και συμφωνούμε με την ουσία, διευκρινίζουμε ότι τα δεδομένα που αναφέρονται στην επιστολή δεν έχουν ελεγχεί από την "Αγριάδα". 

ΟΣΔΕ - Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ

Του Νίκου Αντώνογλου, Γεωπόνου, Μέλους της Επιτροπης ΟΣΔΕ του ΓΕΩΤΕΕ

Η Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο να είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ, που δεν έχει σύστημα ΟΣΔΕ, που αμφισβητείται η νομιμότητα και η κανονικότητα των πληρωμών και που είναι από το Γενάρη του 2007 σε καθεστώς επιτήρησης.

Η «πρωτιά» οφείλεται στο γεγονός ότι ουδέποτε ήταν συνεπής στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις της. Μία από αυτές είναι το Σύστημα Αναγνώρισης Αγροτεμαχίων (ΣΑΑ), για το οποίο το τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος. Το ΣΑΑ έπρεπε να είναι έτοιμο στις 1/1/2005. Παρ’ όλο όμως που το λογισμικό εφαρμογής για το ΣΑΑ, το γνωστό iSMART, ήταν έτοιμο και μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή από το ΟΣΔΕ 2004, (ένα χρόνο νωρίτερα από τη δέσμευση που είχαμε) έμεινε στο συρτάρι για πέντε χρόνια και χρησιμοποιήθηκε στο ΟΣΔΕ 2009. Μετα λοιπόν από συνεχείς παρατάσεις (τέλος 2008, τέλος 2009, 31/1/2010 και 15/2/2010) δεν γνωρίζουμε αν η ψηφιοποίηση έχει ολοκληρωθεί.

Η αυθαιρεσία επικρατεί

Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ρωτήσει. Γιατί αυτή η ολιγωρία; Μήπως οι απαιτήσεις της ΕΕ είναι υπερβολικές ή δύσκολο να εφαρμοσθούν στη χώρα μας; Μήπως δεν έχουμε τη δυνατότητα (οικονομικοί πόροι, τεχνολογία κλπ) να το κάνουμε; Μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο που μας το κρύβουν επιμελώς; Ας το δούμε.

Θα ήταν αστείο κάποιος να απαντούσε θετικά στα δύο πρώτα υποθετικά ερωτήματα που διατυπώνονται παραπάνω, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο. Το τρίτο όμως υποθετικό ερώτημα, αυτό «το άλλο που συμβαίνει» εμπεριέχει την ΑΛΗΘΕΙΑ.

Είναι γνωστό ότι τα προβλήματα που δημιουργούνται στο ΟΣΔΕ και συνακόλουθα τα πρόστιμα που επιβάλλει η ΕΕ, έχουν τη ρίζα τους στο τρόπο με το οποίο ανατίθεται η διαδικασία των αιτήσεων (συγκέντρωση, επεξεργασία, εισαγωγή στο μηχανογραφικό σύστημα και ψηφιοποίηση των αγροτεμαχίων).  Η τακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα είναι η απευθείας ανάθεση στη ΠΑΣΕΓΕΣ. Μία τακτική που είναι σε ευθεία αντίθεση με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία.

Από τις αναθέσεις με μνημόνια συνεργασίας, περάσαμε στις αναθέσεις με επιστολές (ναί, όπως το γράφω: μ ε  ε π ι σ τ ο λ έ ς). Όταν όμως τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιεστικά (συστάσεις της ΕΕ, προσφυγές του ΓΕΩΤΕΕ και της ΠΟΣΕΓ), επιλέχτηκε το 2008 η μέθοδος των νομοθετικών ρυθμίσεων, ως ένας ελιγμός για να κερδιθεί χρόνος. Από δώ και πέρα θα πρέπει να μιλάμε για τραγέλαφο. Νομοθετούν, εκδίδουν αποφάσεις, εξαγγέλουν καλές προθέσεις, αλλά στο τέλος δεν εφαρμόζουν τίποτα από αυτά και επιλέγουν την απευθείας ανάθεση στη ΠΑΣΕΓΕΣ. Η αυθαιρεσία έχει εκτοπίσει πλήρως τη νομιμότητα.

Το ΟΣΔΕ 2010

Έρχεται λοιπόν το ΟΣΔΕ 2010. Αφού το ΥΠΑΑΤ επί μήνες κωλυσιεργεί και δεν προκηρύσσει διαγωνισμό, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και παρά τις πιέσεις που δέχεται από την ΕΕ, ανασύρει μία Υπουργική Απόφαση του 2003, για τη πιστοποίηση φορέων, που εν τω μεταξύ έχει καταργηθεί, για να χρυσώσουν το χάπι της απευθείας ανάθεσης. Το «κρυφτό» με τη νομιμότητα συνεχίζεται. Το ΟΣΔΕ παραμένει μια κραυγαλέα περίπωση κρατικής αυθαιρεσίας που οδηγεί σε απώλεια κοινοτικών πόρων και επιβαρύνει τον ελληνικό λαό με πρόστιμα.

Το δίλημμα: νομιμότητα ή απευθείας ανάθεση;

Το δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε είναι : νομιμότητα ή απευθείας ανάθεση; Θέλουμε να διατηρηθεί το καθεστώς των απευθείας αναθέσεων, (με τη μία ή την άλλη μορφή) ή όλες οι διαδικασίες να είναι σύμφωνες με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία; Ποιά θα είναι η διαφορά από την μέχρι τώρα ακολουθούμενη τακτική, άν στη θέση της ΠΑΣΕΓΕΣ μπεί ένας άλλος φορέας με απευθείας ανάθεση ή με μη νόμιμες διαδικασίες;

Έχω τη γνώμη ότι όταν συμμετέχεις σε μια διαδικασία  οφείλεις να γνωρίζεις τη νομική της βάση. Πολύ περισσότερο όταν αυτός που συμμετέχει είναι συλλογικό όργανο γεωπόνων.

Το ΟΣΔΕ είναι ένα ζήτημα πολύ σοβαρό, με διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές. Απαιτεί σοβαρότητα, μελέτη και τεκμηρίωση. Δεν μπορεί να συζητηθεί με αφορισμούς ή με άναρθρες κραυγές. Στο χέρι μας είναι να δημιουργήσουμε τους όρους ενός γόνιμου διαλόγου.