Το άρθρο που ακολουθεί, το διαβάσαμε στον Αγρότυπο και γράφτηκε από έναν Έλληνα επιστήμονα που ζει και εργάζεται στην Ισπανία. Τον κ. Απόστολο Πέκα. Τον ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την άδεια που μας έδωσε, να αναδημοσιεύσουμε το άρθρο του.
Σκοπός μας δεν είναι να "περάσουμε" τις ιδέες μας μέσω τρίτων. Ομολογούμε ότι διαφωνούμε με μερικά σημεία του κειμένου. Παρά ταύτα θεωρούμε ότι στις "παλαβές" ημέρες που ζούμε, ένα τέτοιο κείμενο έχει κάτι να προσφέρει.
Ακολουθεί το κείμενο του κ. Πέκα:
Όταν μεγαλώνεις στην Ελλάδα σου καλλιεργείται εντέχνως η ψευδαίσθηση ότι είσαι διαφορετικός, άξιος σεβασμού λόγω της συνεισφοράς των προγόνων σου στον παγκόσμιο πολιτισμό. Ότι η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και συμμετέχει ενεργά στις εξελίξεις.Μετά τους δύο τρεις πρώτους μήνες παραμονής στο εξωτερικό για δουλειά ή σπουδές συνειδητοποιείς ότι υπάρχει αβυσσαλέα απόσταση ανάμεσα στην αντίληψη που έχουμε για τους εαυτούς μας και το πώς μας βλέπει η υπόλοιπη Ευρώπη. Η σύγχρονη Ελλάδα περνά εντελώς απαρατήρητη. Μηδαμινές αναφορές στα μέσα ενημέρωσης και όταν αυτό συμβεί είναι αποκλειστικά για αρνητικούς λόγους. Μέχρι σήμερα οι Ευρωπαίοι στο άκουσμα ότι είσαι Έλληνας χαμογελούσαν, σου μιλούσαν για τα νησιά, το πόσο όμορφη είναι η Ελλάδα άντε και κάτι σχετικό με τους κλασσικούς χρόνους οι πιο μορφωμένοι. Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Όταν λες ότι είσαι Έλληνας, εισπράττεις βλέμματα αγανάκτησης, ένα μείγμα θυμού και περιφρόνησης. «Αλλοιώσατε τα νούμερα του ελλείμματος!», σου πετούν κατάμουτρα οργισμένοι οι βορειοευρωπαίοι. «Μα τι συμβαίνει στη χώρα σου;» ρωτούν με συμπόνια οι του Νότου. Δυστυχώς, καταφέραμε και φθάσαμε στο σημείο να απολογείσαι που είσαι Έλληνας!
Το παραμύθι περί «ένδοξου παρελθόντος» τελειώνει απότομα όταν επιστρέφεις στην Ελλάδα από το εξωτερικό. Άθλιες υποδομές, τρένα του περασμένου αιώνα, δολοφονικό οδικό δίκτυο, παντελής αδιαφορία για άτομα με προβλήματα αναπηρίας.... Αντιλαμβάνεσαι πως είμαστε μια χώρα διεφθαρμένη, που έχει μείνει ξεκάθαρα πίσω σε όλους τους τομείς σχετικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όσο γίνεται το ταχύτερο τη θέση μας στο σύγχρονο κόσμο. Όχι μόνο πάψαμε πια να είμαστε το λίκνο του πολιτισμού αλλά έχουμε ξεπεράσει κάθε όριο αμορφωσιάς και ηλιθιότητας. Εγκαταλείψαμε τον Χατζηδάκη και επιλέξαμε τα μπουζουκο-λούλουδα πρώτο τραπέζι πίστα. Μετατρέπουμε τον διαγωνισμό της Eurovision σε εθνικό στόχο και γεμίζουμε υπερηφάνεια που κερδίζουμε τραγουδώντας στα αγγλικά! Αναμειγνύουμε αρχαία Ελλάδα με ορθοδοξία και δημιουργούμε μία ψευδο- πατριωτική ξενόφοβη ιδεολογία. Μετατρέψαμε την Porsche και τη σαμπάνια στη Super Paradise σε πρότυπο επιτυχίας για τους νέους. Αντικαταστήσαμε το «ευ αγωνίζεσθε» με το χουλιγκανισμό. Μέχρι που ασελγήσαμε πάνω στο κατεξοχήν σύμβολο της Ελλάδας και του δυτικού πολιτισμού, τον Παρθενώνα! Κάποιοι, δήθεν συνδικαλιστές ψευδοεπαναστάτες, κρέμασαν σημαίες με σφυροδρέπανα στα μάρμαρα του Παρθενώνα! Η τελευταία φορά που κυμάτισε ιδεολογικό σύμβολο στον ιερό βράχο ήταν η ναζιστική σημαία κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής! Κύριοι, η Ακρόπολη δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε καν στην Ελλάδα, είναι κτήμα του παγκόσμιου πολιτισμού!
Παρακολουθούμε έντρομοι τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, η κοινωνία οργισμένη βάλλει κατά πάντων. Διεφθαρμένοι πολιτικοί ενεργούσαν ανενόχλητοι όλα αυτά τα χρόνια. Πλήρης ατιμωρησία! Όμως, για ένα λεπτό! Ποιοι ψήφιζαν στις εκλογές; Ποιοι χάριζαν αυτοδυναμίες στα πολιτικά κόμματα; Ποιοι ανέχονταν άξεστους πολιτικούς που μας αφόδευαν κατάμουτρα στα τηλεπαράθυρα; Ποιοι συνωστίζονταν στα γραφεία των βουλευτών για να ζητήσουν χάρες; Όλοι μας γνωρίζαμε, αλλά δεν αντιδρούσαμε. Άλλοι λίγο άλλοι πολύ, είμαστε όλοι μας συνένοχοι. Η χοντροπετσιά μας είναι μνημειώδης. Η χώρα κάηκε δύο φορές σε τρία χρόνια και δεν «κουνήθηκε φύλλο»! Βγήκαμε στους δρόμους φωνάξαμε, τα σπάσαμε, θρηνήσαμε νεκρούς αλλά δεν αλλάξαμε τίποτα. Εξαργυρώσαμε την οργή μας με την εκ νέου υπόσχεση για βόλεμα στο δημόσιο.
Εάν ο λαός και οι πολιτικοί είναι τα δύο μέρη μιας υποθετικής χημικής αντίδρασης που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε ο δημοσιογραφικός κόσμος είναι ο καταλύτης, το συστατικό που επιτάχυνε και ολοκλήρωσε την όλη διαδικασία. «Σοβαροί» δημοσιογράφοι, που αντί να ενημερώνουν το λαό για την πραγματική κατάσταση μετατράπηκαν σε αυλοκόλακες, γλύφτες ανίκανων παραγοντίσκων. Μας άνοιξαν τόσα πολλά παράθυρα στην τηλεόραση που θαμπωθήκαμε από το εισερχόμενο φως και δεν μπορέσαμε να δούμε το σκουπιδαριό που συσσωρευόταν απ΄ έξω. Μας κλείσανε αυτιά και μύτη με φτηνιάρικες ταινίες, ένθετα στις εφημερίδες, για να μην αντιληφθούμε την βρώμα και δυσωδία. Άξιοι των αθρόων επιχορηγήσεων, πάντα προσέφεραν αληθοφανείς δικαιολογίες για να καλύψουν την αδυναμία των πολιτικών. Περιέβαλλαν με ένα πέπλο προστασίας πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας τους οποίους μετέτρεψαν σε σωτήρες του έθνους. Πάντα το φταίξιμο ήταν των άλλων. Είναι αυτοί που ανακάλυπταν ανθελληνικές προπαγάνδες όταν οι χαζοευρωπαίοι μας τραβούσαν το αυτί για την τεμπελιά μας και την αναποτελεσματικότητα μας. Που η χώρα καιγόταν, ο λαός έβγαινε στους δρόμους και αυτοί αναρωτιόντουσαν εάν θα γίνει ανασχηματισμός! Είναι οι ίδιοι που τώρα πετάνε την καραμέλα της «κρίσης του καπιταλισμού», μεταφέροντας δηλαδή το πρόβλημα πάλι στους άλλους! Ακόμη και τώρα, που η χώρα βυθίζεται, δεν τολμούν να ενημερώσουν. Προτιμούν να ανακαλύπτουν «κορυφαίους οικονομολόγους» οι οποίοι κατόπιν εορτής μας παροτρύνουν να εγκαταλείψουμε το ευρώ!
Η αλήθεια είναι πικρή αλλά το ψέμα είναι χειρότερο. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε μέσα στα ψέματα. Είναι ώρα να ξυπνήσουμε από το μεθύσι μας και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Τα μέτρα του ΔΝΤ και της ΕΕ είναι σκληρά και άδικα. Δυστυχώς, είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει το κράτος να λειτουργεί. είναι η μόνη λύση. Ζούμε ιστορικές στιγμές και χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις από όλους μας. Έχουμε τις ικανότητες και μπορούμε να δουλέψουμε σκληρά για να βγούμε από το τούνελ. Από εμάς εξαρτάται. Απαραίτητη προϋπόθεση η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων που υποθήκευσαν το μέλλον των νέων. Όχι μόνο πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες. Δεν πρόκειται για στείρο ρεβανσισμό αλλά για στρατηγική επιλογή με στόχο την αποτροπή μελλοντικών απατεώνων από το να επαναλάβουν παρόμοιες συμπεριφορές.
Με εκτίμηση
Απόστολος Πέκας
Apostolos Pekas
Instituto Agroforestal Mediterráneo
Universidad Politécnica de Valencia
Edificio 8E, acceso F, planta 2
Camino de Vera s/n, 46022 Valencia-España
Tel +34 654224879
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου